Popularny do dziś w USA tłuszcz roślinny polecany do smażenia i pieczenia, pozostający w stanie stałym w temperaturze pokojowej (rodzaj margaryny/masła roślinnego). Wprowadzony do sprzedaży w 1911 roku przez koncern Procter&Gamble jako pierwsza w historii mieszanka tłuszczów wyłącznie roślinnych. Jego właściwości poślizgowe zostały szybko dostrzeżone i docenione przez amerykańskich gejów. Największą popularność Crisco uzyskał w latach 70. wspominanych jako dekada rewolucji seksualnej. Do nawilżenia używało się wszystkiego co było pod ręką w kuchni i łazience, głównie środki zawierające tłuszcze. Wazelina była w tak częstym użyciu do analu, że jedną z alejek nowojorskiego Central Parku, gdzie spotykali się geje, nazwano Vaseline Alley. Pierwsze wydanie legendarnej książki „Radość seksu gejowskiego” z 1977 roku zachwalało Crisco jako lubrykant niepozostawiający wrażenia tłustości i łatwo zmywalny ze skóry, a przy tym w stu procentach jadalny, a więc nieprzeszkadzający w lizaniu posmarowanego nim ciała. Crisco stało się kultowym lubrykantem gejów, do tego stopnia, że jedna z nowojorskich dyskotek gejowskich w latach 70. nazywała się Crisco Disco. W wielu gejowskich klubach i łaźniach (jak np. w Club Z w Seattle) powstawały na ścianach murale sławiące Crisco, te zachowane są dzisiaj dziełami sztuki gejowskiej. Niestety wybuch pandemii AIDS z początkiem lat 80. odstręczył wielu gejów od lubrykantów tłuszczowych, w tym Crisco, ponieważ nie wolno ich stosować z prezerwatywami. Obecnie, po wynalezieniu terapii antyretrowirusowej pozwalającej na stabilizację zawartości wirusa HIV w organizmie na bardzo niskim poziomie, geje coraz powszechniej rezygnują z prezerwatyw i do łask wracają lubrykanty tłuszczowe, na czele z Crisco. Jednak wobec coraz częstszych o niego zapytań wychodzimy naprzeciw zapotrzebowaniu rynku. Crisco jest dobry także do fistingu, pod warunkiem, że partnerzy nie będą używać lateksowych rękawiczek. PoA